Μνήμη Δικαίου, του πατρός μου

Ξέχασα πόσα χρόνια πάνε..δέκα; Ο πατέρας μου άλλωστε δεν "έφυγε" ποτέ απο την καρδιά μου. Τα κατάφερε όμως,  να πάει να συναντήσει τη μάνα, την επομένη της γιορτής της και να είναι παρόντες στο θρόνο του Θεού ανήμερα Χριστούγεννα οι δυό τους, όπως πάντα σ'αυτή τη ζωή.. Να σφραγίσει τις παραμονές των Χριστουγέννων με την Απουσία του για μας..
Ο γλυκύτατος μπαμπάς μου, ο χαρισματικός.. Γλυκύς σαν τα γλυκά που καταβρόχθιζε, μανιώδης γαρ καπνιστής και που δεν πρόσθεταν γραμμάριο στο ισχνό παρουσιαστικό του..Δυστυχώς, εκεί δεν του έμοιασα!
Αυθεντικός, άνθρωπος Αγάπης, με ευρύνοια, υπηρέτησε τη Δημόσια Διοίκηση υποδειγματικά και ακέραια.Πόσο με εκπλήσσουν οι σημερινοί του "συνάδελφοι" με τους άτεγκτους τρόπους που ασκούν εξουσία για την εξουσία ή για άλλους "κοστολογούμενους" λόγους..
Θυμάμαι περιστατικά που προτεραιότητα ήταν η εξυπηρέτηση του πολίτη, η επίλυση των προβλημάτων του και που οδηγούσαν σε δομημένη διασταλτική ερμηνεία των άρθρων Νόμου, κάτι που υιοθετούσε η κεντρική Διοίκηση εν τέλει.
Είπα λοιπόν στις 23 Δεκεμβρίου, ημέρα αποχωρισμού, να του στείλω, να τους στείλω, χαιρετίσματα και αγάπη, με "γλυκούλι", με κόλλυβα δηλαδή και ένα πρόσφορo ζυμωμένο απ τα χέρια μου έστω και αν δεν είναι απολύτως άψογο.
Εσάς αγαπητοί, που θα διαβάσετε αυτές τις γραμμές,παρακαλώ, πείτε ένα Κύριε ελέησον για τον Γεώργιο και την Αναστασία, τους γονείς μου,αιωνία τους η μνήμη.-